Μια κάμαρα με θέα προς τη θάλασσα
ξύλινα ράφια γεμάτα κίτρινα βιβλία
το πρόσωπό σου που ποτέ δεν ξέχασα
ένα ήσυχο τέλος για μια μεγάλη απουσία
Μίλα μου σαν τη βροχή
ξύλινα ράφια γεμάτα κίτρινα βιβλία
το πρόσωπό σου που ποτέ δεν ξέχασα
ένα ήσυχο τέλος για μια μεγάλη απουσία
Μίλα μου σαν τη βροχή
Που
λούζει τα μπλε παραθυρόφυλλα
τα φύλλα πέφτουν απ' το βάρος την αυγή
η ζωή αδειάζει και γίνεται σύννεφα
τα φύλλα πέφτουν απ' το βάρος την αυγή
η ζωή αδειάζει και γίνεται σύννεφα
Μίλα μου σαν τη βροχή
Πάγωσε το βήμα αυτού που δεν
άντεξε
κάτω
απ' τις κίτρινες λάμπες τις πλατείας
μια πόρτα προς τον κόσμο που δεν άνοιξε
έρημα ποιήματα μιας γλυκόπικρης φιλίας
Μίλα μου σαν τη βροχή
Μια εποχή βροχής χωρίς να περιμένω τίποτα
μόνο το σώμα μου συνέχεια θα λεπταίνει
μια λυρική απάθεια, ένα τοπίο κύματα
καθώς η μέρα μου γαλήνια θα μικραίνει
Έτσι ανάλαφρο ο αέρας θα με πάρει
στα παγωμένα άσπρα χέρια του, χλωμό σαν το φεγγάρι
μια πόρτα προς τον κόσμο που δεν άνοιξε
έρημα ποιήματα μιας γλυκόπικρης φιλίας
Μίλα μου σαν τη βροχή
Μια εποχή βροχής χωρίς να περιμένω τίποτα
μόνο το σώμα μου συνέχεια θα λεπταίνει
μια λυρική απάθεια, ένα τοπίο κύματα
καθώς η μέρα μου γαλήνια θα μικραίνει
Έτσι ανάλαφρο ο αέρας θα με πάρει
στα παγωμένα άσπρα χέρια του, χλωμό σαν το φεγγάρι
Γι' αυτό μίλα μου σαν τη βροχή
Θανάσης Γιαννακόπουλος