٠Εδώ κι αρκετά χρόνια έχω βγάλει
απ' το καθημερινό μου λεξιλόγιο λέξεις όπως «αγάπη» ή «σ' αγαπώ», «πίστη»,
«χαρά» και μερικές άλλες.
Τις αισθάνομαι πολύ μεγάλες για
να τις χρησιμοποιώ με την ευκολία που ακούω να χρησιμοποιούνται.
Ίσως να είμαι κοντύτερά τους τώρα
απ' ό,τι παλιότερα...
٠ «Έλα μην αισθάνεσαι άσχημα...»
Μα αφού αισθάνομαι!
٠Αν το κρυμμένο πρόσωπο των
ενοχών δεν είναι η «παντοδυναμία» τότε τι άλλο είναι;
Αν νιώθω ένοχος που δεν είσαι
καλά ή που δεν κατάφερες να ζήσεις, τότε σίγουρα υπονοείται ότι εγώ θα μπορούσα
να σε κρατήσω στη ζωή ή σε καλή κατάσταση.
Και ποιος είμαι εγώ για να έχω
τέτοια δύναμη, τέτοια κυριότητα στο θάνατο και στη ζωή;
٠Πόσο ανόητος μου ακούγομαι πια
όταν λέω στον εαυτό μου «την επόμενη φορά θα...» ή «από τώρα και στο εξής
θα...»!
Λες και σήμερα είμαι σοφότερος
απ΄ ό,τι θα είμαι αύριο.
٠Βλέπω άραγε εσένα ή αυτό που
θέλω να δω; Σχετίζομαι άραγε με σένα ή μ' αυτό που έχω πιότερο ανάγκη;
Αγαπάω εσένα ή αυτό που δεν
κατάφερα ν' αγαπήσω σε μένα;
Ντέμης Κυριάκου, Μαρτυρία
