Την αλήθεια δεν τη φτιάχνει ο
άνθρωπος.
Τη βρίσκει μόνο και τη χάνει.
Όταν σου ζήτησα νερό, δεν δίψαγα.
Η πεθυμιά μου ήταν
της προσφοράς την προθυμία
ν' απολαύσω.
Δεν κοιταχτήκαμε. Τα μάτια μας,
στο ίδιο όνειρο
ήταν α ν ο ι χ τ ά.
Συναντηθήκαμε
Όσο περνούν τα χρόνια
λιγοστεύει η γη κάτω απ' τα πόδια
σου,
μεγαλώνει ο ορίζοντας μπροστά σου.
..Τινάχτηκε έξω απ' το δίχτυ του
καιρού
σαν πεφταστέρι.
Σύννεφα σκότωσαν τον ήλιο
κι ύστερα ‘κλαψαν τον χαμό του.
Πώς νιώθει άραγε η νύχτα
μ' όλα τούτα τ' άστρα στο κορμί
της,
ωραία ή σημαδεμένη;
Τα πούπουλα του μαξιλαριού
ονειρεύονται ακόμα τα ύψη;
Ο δρόμος που οδηγεί σε αδιέξοδο
ονειρεύεται άραγε μακρινές
αποστάσεις;
Πες μου
με τι μαχαίρι θα κοιμηθείς,
να σου
πω με τι πληγή θα ξυπνήσεις.
Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο.
Από κάτω υπάρχουν πέτρες που
ονειρεύονται κήπους.
Όταν σου αναγγείλουνε τον θάνατό
μου,
κάνε ό,τι θα 'κανες αν σου
χάριζαν ένα άδειο βάζο.
Θα το γέμιζες λουλούδια,
έτσι δεν είναι;
Αργύρης Χιόνης,
αποσπάσματα
