Ο Κήπος Βλέπει

Ίσως

αν εξαιρέσουμε τους Αναχωρητές

να 'μαι ο τελευταίος παίκτης

που ασκεί τα δικαιώματά του

οίηση

τι πάει να πει

κέρδος δεν καταλαβαίνω

ένας Πανσέληνος που ζωγραφίζει ενώ δεν υπάρχει Θεός

και αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο

η πραγματικότητα 

δεν ενδιαφέρεται

ποιος νέμεται το μέρος το φθαρτό

και ποιος το άλλο

τα βέλη προς τα κάτω και τα βέλη προς τα επάνω

δε συναντήθηκαν ποτέ 

ο κήπος βλέπει

ψηλά

μαίνονται τα μηνύματα

τι να το κάνεις

δε νογά κανείς

Τα πανύψηλα όρη

ας πούμε οι Άνδεις

 έχουνε το αντίστοιχό τους μέσα μας

(όπως το Σύμπαν

                       υποτίθεται

                       κάποιο άλλο από αντιύλη)

           όπου όταν προχωρούμε προς την κορυφή τους

           αραιώνει κι εκεί ο αέρας

                        τόσο που λιποθυμάς

~τα ανθρώπινα όργανα δεν αντέχουνε τόση καθαρότητα

~θα μας πάρει εκείνος που μετακινεί τους πληθυσμούς

~δεν καταλάβαμε ποτέ πως σκέπτονται τα περιστέρια

~δυο σπιθαμές πάνω από το κεφάλι μας παίζεται αυτό που χάσαμε ήδη

το αμύγδαλο του κόσμου

                    είναι πικρό και δεν
γίνεται να το βρεις παρεχτός αν

          κοιμηθείς μισός έξω απ' τον ύπνο

η αγάπη

μοιάζει με δυο ποτήρια σε στιγμή ενθουσιασμού

ντινγκ

λάμψη

θρύψαλα

Πάει καιρός που δεν έχω πει μια λέξη

σαν να μ' αγνόησαν τα γεγονότα

 ή και το αντίστροφο

να φέρεσαι όπως η βροχή στους τσίγκους

ρυθμικά με ανωτερότητα

              

είδα πάντοτε τις πράξεις που έτειναν

με τρόπο δόλιο να μ' εξουθενώσουν

τι να πει κανείς...

αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη, Ο Κήπος Βλέπει