Ενάριθμα

18. Γυμνός γυμνώνεις πειστικά!
20. Με το που γύρευες το αγύρευτο κι ανεύρετο, έγινες.
64. Κ’ οι τάφοι: τζάκια που κάπνιζαν κατά τον ουρανό τα κυπαρίσσια τους!

75. Δε φτάνει που ζητάς, θέλεις και να βρης;

116. Ολόφωτος (ή μη) ο Ουρανός , κατάπλωρα στον Άδη!

152. Κι αυτό το νερό , μόνο υπό ιδανικούς όρους ρέει απολύτως ομαλά.

193. Φτάνει που συνυπήρξες!...

283. Να δω και τι άλλο θα πετάξης στη θάλασσα, για να γλυτώσης, και τούτη τη φορά, από τη φουρτούνα.

296. Ούτε γι’ αστείο μην κάνεις τον ανήξερο όταν ξέρης!

316. Εφ’ ότου συνέζησαν με τον άνθρωπο , ο σκύλος έγινε κόλακας , η γάτα ψωροπερήφανη , ο γάιδαρος γινατσής , δουλικό το άλογο…
324. Το πάθος της αγάπης σε φτερώνει, η ίδια η αγάπη σου μαδά και τα λίγα τα φτερά!

440. Μη σβήνης την πρώτη εντύπωση! Το αναντίο: πάνω σ΄ αυτή πάτα, σα σε καμβά, κέντα στοχαστικός ό,τι συνόμοιό της , ό,τι ανόμοιό της!
456. Οι νάνοι στα ρετιρέ- για να θωρούν τους άλλους αφ’ υψηλού!

563. Λησμονείς πως το μηδέν βγαίνει απ’ το μη ουδέν και το είναι απ’ το μη είναι;
582. Εξαιτίας του προκομμένου του μυαλού το κάθετι συν-ουσιάζεται και με το πιο αλλιώτικό του..


Ηρακλής Αποστολίδης, Ενάριθμα